Wrzos ( Calluna vulgaris)’Radnor’ jest niewysoką krzewinką o niebieskozielonych igiełkach dorastającą do 30cm wysokości. Rośnie dosyć powoli, ma bardzo ładny zaokrąglony pokrój i wyróżniające się wśród innych odmian wrzosów duże, bardzo pełne kwiaty – najpierw są ciepło różowe, potem nieco jaśnieją i przybierają delikatnie liliowy odcień. Kwitnie długo, bo od początku sierpnia do października. Ma dobrą mrozoodporność, może być też sadzony do pojemników.

GLEBA:

Jak każdy wrzos, 'Radnor’ lubi glebę próchniczną, żyzną – chociaż raczej piaszczystą; i, co bardzo ważne, o kwaśnym odczynie. Musi być to ziemia umiarkowanie wilgotna, przepuszczalna, z dodatkiem kwaśnego torfu. Najlepiej ściółkować ziemię wokół krzewu sosnową korą dla utrzymania wilgotności i ograniczenia wzrostu chwastów, a także dla ochrony przed przemarzaniem w zimie, gdyż system korzeniowy wrzosów jest płytki i szeroki. Jednak na stanowisku zbyt wilgotnym wrzosy może zaatakować szara pleśń.

STANOWISKO I UPRAWA:

By ładnie zakwitły, trzeba je koniecznie co roku przyciąć nieco poniżej przekwitniętych kwiatostanów w okolicach kwietnia, a następnie nawieźć specjalnym nawozem do roślin kwaśnolubnych.

Wrzosy bardzo lubią słońce, w półcieniu kwitną znacznie gorzej albo i wcale.

Najładniej wyglądają posadzone w grupach po kilka – kilkanaście wrzosów tej samej odmiany razem. Ładnie się prezentują w kompozycjach z innymi roślinami kwaśnolubnymi czy wrzosowatymi, np. rododendronami, iglakami, – parę przykładów można znaleźć  TUTAJ

Poniżej wrzos 'Radnor’ w paru ujęciach:

Wrzos "Radnor" na rabacie

Wrzos "Radnor"-widok z góry

Erica carnea "Radnor"