Jest to niebieskosrebrzysty, śliczny, silnie rosnący jałowiec płożący, osiągający według opisów o,5 metra wysokości i do 2 metrów średnicy. Po 20 latach nieco się wypiętrzył i mocno rozrósł, teraz ma ok 70cm wysokości i 3m średnicy.

PIELĘGNACJA I WYMAGANIA

Jak każdy jałowiec, nie ma prawie żadnych wymagań – wystarcza mu gleba przeciętna, a nawet uboga, ale przepuszczalna (choć jak wspomniałam, i na tej wilgotniejszej i gliniastej dość sobie radzi). Najlepsza by była ziemia piaszczysto – gliniasta z dodatkiem kompostu lub ziemi liściastej. Taki jałowiec, obojętnie czy płożący, czy kolumnowy, dobrze jest obsypać po posadzeniu korą – utrudnia ona rozwój chwastów i pomoże utrzymać wilgoć w przypadku suszy, którą akurat jałowce dość dobrze znoszą.

Podlewać go należy systematycznie po posadzeniu i w okresach dłuższej suszy.

Jałowiec woli też stanowisko słoneczne. U mnie ma lekko półcieniste – mimo to wytrwał. Jednak w cieniu robi się rzadszy i ma tendencję do zamierania dolnych partii gałązek, które są już całkiem zacienione. „Blue Carpet” jest odmianą jałowca o naprawdę o bardzo małych wymaganiach, wystarcza mu przeciętna, nawet uboga i sucha gleba ogrodowa o lekko kwaśnym odczynie; woli też miejsca słoneczne (ma wtedy ładniejszy kolor).

Zasadziłam go jako jedną z pierwszych roślin wśród wrzosów w przedogródku, jednak po uważniejszym przestudiowaniu wymiarów posadziłam go w „donicy’ uzyskanej z betonowej palisady przy drzwiach, dodałam cis kolumnowy „Fastigiata Aureomarginata” i pnącą różę „Rosarium Uetersen” ; razem tworzą zgodne trio:)