Wrzos pospolity (Calluna vulgaris) to niewysoka zimozielona krzewinka o wzroście w zależności od odmiany od 0,5m do 1metra wysokości i podobnej średnicy. W Polsce rośnie dziko w lasach i na torfowiskach. Wrzos pospolity ma pokrój krzaczasty, rozłożysty – zaokrąglony lub płaskokulisty, poduszkowy. Liście w zależności od odmiany są zielone, ciemnozielone, żółte lub srebrzystozielone lub zielononiebieskawe. U niektórych odmian liście złotożółte w sezonie zimą czerwienieją. Kwiaty w zależności od odmiany są w różnych odcieniach liliowego; poza tym różowe, białe i purpurowe oraz purpurowoczerwone. Wrzosy kwitną od sierpnia do października. U odmian pączkowych kwiaty utrzymują kolor nawet do lutego, u pozostałych odmian rudzieją, ale trzymają się na roślinie do momentu ponownego przycięcia/ zakwitnięcia.

GLEBA:

Każdy wrzos lubi glebę próchniczną, żyzną – chociaż raczej piaszczystą; i, co bardzo ważne, o kwaśnym odczynie. Musi być to ziemia umiarkowanie wilgotna, przepuszczalna, z dodatkiem kwaśnego torfu. Najlepiej ściółkować ziemię wokół krzewu sosnową korą dla utrzymania wilgotności i ograniczenia wzrostu chwastów, a także dla ochrony przed przemarzaniem w zimie, gdyż system korzeniowy wrzosów jest płytki i szeroki. Jednak na stanowisku zbyt wilgotnym wrzosy może zaatakować szara pleśń, a korzenie będą gniły.

STANOWISKO I UPRAWA:

Wrzosy bardzo lubią słońce, w półcieniu kwitną znacznie gorzej albo i wcale.

By ładnie zakwitły, trzeba je koniecznie co roku przyciąć nieco poniżej przekwitniętych kwiatostanów w okolicach kwietnia, a następnie nawieźć specjalnym nawozem do roślin kwaśnolubnych.

Wrzosy bardzo lubią słońce, w półcieniu kwitną znacznie gorzej albo i wcale.

Najładniej wyglądają posadzone w grupach po kilka – kilkanaście wrzosów tej samej odmiany razem. Ładnie się prezentują w kompozycjach z innymi roślinami kwaśnolubnymi czy wrzosowatymi, np. rododendronami, iglakami, – parę przykładów można znaleźć  TUTAJ